Carlien had van alles geprobeerd; verschillende diëten, weightwatchers en meer. Ze zocht iets anders. De combinatie voeding, sport en psychologie sprak haar enorm aan en kwam zo bij Gelukkig Lijf terecht.
Een greep uit het interview:
“Ik zat zo vast en op een gegeven moment was ik zo zwaar dat ik de hond niet meer kon uitlaten. Ik zat in een diep gat.”
“Ik kreeg een gesprek en het was rustig en begrepen me. Dat het niet in de voeding zat, maar in mijn hoofd.”
“Je krijgt een kick van dat het eindelijk een keertje lukt”.
Bekijk het hele interview hieronder.
Hoi, ik ben Carlien. Ik kwam bij Gelukkig Lijf terecht omdat ik veel te dik was en niet meer wist wat ik moest doen. Ik had alles al geprobeerd: Weight Watchers, ieder dieet kende ik uit mijn hoofd, en ik had alle diëtisten bezocht. Maar er was iets anders aan de hand. Na lang zoeken vond ik eindelijk de oplossing hier: de combinatie van psychologie, eten en sporten.
Bij diëtisten of sportscholen hoorde ik vaak dat ik dapperder moest zijn of meer wilskracht moest tonen, maar dat wist ik allemaal al. Ik kende alle calorieën uit mijn hoofd, maar ik liep vast. Op een gegeven moment was ik zo zwaar dat ik de hond niet meer kon uitlaten. Ik zat in een diep dal. Toen ik Gelukkig Lijf ontdekte, dacht ik “baat het niet, dan schaadt het niet” en besloot ik het te proberen.
Het eerste gesprek was rustig en ze begrepen meteen dat mijn probleem niet alleen met eten te maken had, maar vooral met mijn hoofd. Er waren geen negatieve opmerkingen of doelen gesteld, iets waar ik een hekel aan heb. Het woord “doelen” maakt me al boos. Ik begon gewoon rustig, stap voor stap, zonder negatieve woorden. Ze moedigden me aan, juist wanneer ik mezelf naar beneden haalde.
Door stapje voor stapje vooruitgang te boeken, begon ik af te vallen, ondanks dat ik medicijnen slik die gewichtstoename veroorzaken. Het sporten, inclusief veel boksen, maakte me niet alleen fysiek sterker, maar ook mentaal. Hierdoor kreeg ik er steeds meer zin in. Ik begon mijn lichaam en hoofd beter te voelen en verloor de behoefte om emotioneel te eten.
Ik veranderde mijn eetgewoonten en ben samen met mijn man vegetarisch gaan eten. Na twee jaar zonder pannenkoeken, aten we er laatst weer eens een, maar misten we de gezonde maaltijden en kozen de volgende dag weer voor salade. Ik ben veranderd, niet door te diëten of bewust af te vallen, maar omdat ik gewoon minder wilde wegen om mijn lichaam minder te belasten.
Onlangs heb ik zelfs in mijn eentje een tuinhuisje opgekrikt, iets wat ik nooit had verwacht. Die vrijheid wil ik niet meer kwijt. Ik eet nog wel taart op verjaardagen, maar geniet daarna weer van mijn gezonde maaltijden. De drempel om iets te doen was voor mij hoog, omdat ik erg zwaar was. Bij de sportschool voelde ik me altijd bekeken. Hier was het anders: rustig, beschermd en zonder commentaar. Ze begrijpen dat het niet om wat je eet gaat, maar om hoe je je voelt.
Ik ben nu 24 kilo afgevallen hier en 30 kilo in totaal. Dat maakt me heel blij. Het belangrijkste wat ik heb geleerd is om stapje voor stapje vooruit te gaan, zonder doelen, en om aardiger voor mezelf te zijn. Daardoor ben ik nu veel gelukkiger en gezonder.
